Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Handbags

Μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μόδα, τα ρούχα και τα αξεσουάρ. Να μην παρεξηγηθώ... Πάντα μου άρεσε να ψωνίζω, όμορφα πράγματα, ιδίως ρούχα και καλλυντικά. Όπως στις περισσότερες γυναίκες άλλωστε. Αλλά δεν ήμουν into it! Δεν το έψαχνα. Δεν ενημερωνόμουν. Δεν αγόραζα περιοδικά μόδας. Δεν με ενδιέφερε τι γινόταν στις εβδομάδες μόδας και στις πασαρέλες του πλανήτη. Απλώς έβλεπα κάτι που πίστευα ότι μου ταίριαζε και το αγόραζα, χωρίς όμως να ξοδεύω χρόνο και ενέργεια στην επιλογή (ή στο να το συνδυάσω με αυτά που ήδη είχα). Γι' αυτό και η γκαρνταρόμπα μου μέχρι τότε ήταν ελαφρώς... αλλοπρόσαλλη! Όμως ήταν άλλες εποχές. Ήμουν πιο νέα και πιο carefree. Και οι ενδυματολογικές απαιτήσεις της δουλειάς ή των εξόδων μου δεν ήταν ιδιαίτερες. Ένα τζην κι ένα tshirt μπορούσαν να καλύψουν σχεδόν όλες τις περιπτώσεις.

Eventually, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Σαν αποτέλεσμα έπρεπε να είμαι περισσότερο προσεκτική με τις ενδυματολογικές επιλογές μου (στη δουλειά καταρχήν). Εκτός αυτού, άρχισαν να αλλάζουν και οι εξω-εργασιακές συνήθειές μου. Το θορυβώδες night club αντικαταστάθηκε από το trendy εστιατόριο με την haute cuisine! Στις Rock συναυλιακές εξορμήσεις μου  προστέθηκε η όπερα και το μπαλέτο. Σε εκείνο το σημείο (που δεν θυμάμαι πότε ήταν ακριβώς) κάθε φορά που πήγαινα στην ντουλάπα μου για να επιλέξω ρούχα, τις περισσότερες φορές, μου ήταν πολύ δύσκολο να βρω το κατάλληλο outfit για την εκάστοτε περίσταση. Και τελικά διαπίστωσα ότι η ντουλάπα μου έπρεπε να αλλάξει ριζικά, όπως είχα αλλάξει κι εγώ!

Τότε ήταν που άρχισα (διστακτικά ομολογουμένως στην αρχή) να διαβάζω περιοδικά μόδας και να ενημερώνομαι  για το styling από το Internet. Ταυτόχρονα άρχισα να φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου και την εμφάνισή μου και να ψωνίζω πολύ πιο... προσεκτικά. Σταμάτησα να φοράω τζηνς (περιέργως) και άρχισα να προτιμώ τις φούστες, τα φορέματα και τα ιδιαίτερα tops. Επιπλέον υπήρξε ακόμα μία αλλαγή που ήταν ξαφνική, αναπάντεχη και πολύ πολύ μεγάλη: οι τσάντες.

Πριν είχα την άποψη ότι οι τσάντες ήταν κάτι... "μεγαλήστικο" και όχι ιδιαίτερα χρήσιμο. Είχα μια βέβαια. Ήταν η μόνη που είχα και την χρησιμοποιούσα πολλά χρόνια, οπότε ήταν παλιά και φθαρμένη. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν ένας άσχημος συνδυασμός σχολικής και κακόγουστης αθλητικής τσάντας σε μικρό μέγεθος!  Κατά κάποιο τρόπο αισθανόμουν αναγκασμένη να την "κουβαλάω" μαζί μου, τουλάχιστον στη δουλειά, γιατί κάπου έπρεπε να βάζω τα κλειδιά μου και το πορτοφόλι μου.

Στην διάρκεια της "αναμόρφωσης" μου αποφάσισα να δοκιμάσω να αλλάξω τσάντα. Κι έτσι αγόρασα μια Longchamp Planetes tote σε γκρι-λαδί χρώμα. Αυτό ήταν! Από την στιγμή που άρχισα να την κρατάω αισθάνθηκα ότι μια τσάντα μπορεί να είναι εξίσου όμορφη και εντυπωσιακή πάνω σε ένα outfit όσο και ένα κόσμημα! Καλύτερη μάλιστα! Και διαχρονική. Επίσης διαπίστωσα ότι μία δεν ήταν αρκετή. Ναι μεν η συγκεκριμένη ταίριαζε με τα ρούχα μου, αλλά όχι με όλα. Τελικά μετά από λίγο καιρό αγόρασα άλλη μια Longchamp. Ήταν μια Culte σε χρώμα indigo από την Χειμερινή συλλογή  2008. Και μόλις την κράτησα στα χέρια μου ερωτεύτηκα!

Έκτοτε έχω αγοράσει αρκετές (ίσως θα έπρεπε να πω πολλές). Στην συλλογή μου έχουν προστεθεί πολλές ακόμα Longchamp, μια Dolce & Gabbanna, μια Versace, μερικές Guess, μερικές Nine West.. To καλύτερο κομμάτι της συλλογής μου όμως (η αγαπημένη μου) είναι μια τεράστια μαύρη δερμάτινη drawstring tote Chanel από την συλλογή Unlimited Collection SS2009.

Τι να πω.. Αλλάζει ο άνθρωπος τελικά!

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

August

Είχα πει ότι θα γράφω πιο συχνά αλλά έφτασε ο Αύγουστος και....

Anyway. Δεν έχουν συμβεί και πολλά από το τελευταίο μου post. Πήγαμε διακοπές, γυρίσαμε, ξαναφύγαμε κάποια Σαββατοκύριακα και κάναμε κάποιες ημερήσιες αποδράσεις στη θάλασσα.

Η αλήθεια είναι ότι η μια εβδομάδα διακοπών στην αρχή του Ιουλίου ήταν καλή αλλά όχι αρκετή, παρά τις ενδιάμεσες αποδράσεις. Και σήμερα που είναι η πρώτη μέρα της τελευταίας εργασιακής μου εβδομάδας για τον Αύγουστο 2012, αισθάνομαι κουρασμένη (fed up είναι η σωστότερη έκφραση) και ανυπόμονη. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες φέτος έγιναν στο Λονδίνο (οπότε έπρεπε να βλέπω κάθε μέρα την αγαπημένη μου πόλη από μακρυά), δεν βλέπω την ώρα να φύγω και να αλλάξω παραστάσεις.

Χρειάζομαι την απόσταση και τον ελεύθερο χρόνο για να κάνω restart και να ταξινομήσω όσα έρχονται το φθινόπωρο και να αξιολογήσω και πολλά που πέρασαν, από την αρχή. So, hopefully το επόμενο μου post θα είναι pool side!